God is overstroming, slechts één van vele namen.
Ongeschapen, door niets gebaard, omhelsd of gevoed,
kun je niet anders dan alleen zijn tot in het diepst.
Hunkerend naar liefde, of iemand om mee te spelen.
Getijden geselen slechts de kust die wijkt en herstelt,
er moeten boten zijn, mannen die zeilen reven.
Ook zijn mannen nodig die verdrinken en vergaan,
zodat er weduwen moeten komen om getroost te worden.
Wij zijn de vingers van God die met water spelen,
met als enig doel: zo nu en dan Zijn aangezicht tonen
tussen rimpelingen in een zee van eenzaamheid.
© René Hillenaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten