vrijdag 13 januari 2012

Horzel

Ik plant mijn wezen in trage paarden,
snij in rotte wortels tot leven uit huid kruipt
langs de achterkant van een tong.

Touwen van taal ontbinden traag
maar ik ben op alle markten thuis,
ken mijzelf zonder letters op papier.

Steeds opnieuw word ik geboren,
uit de schoot der dingen en leer sterven.

Ik knoop je aan elkaar, acht waarheid hoger
dan het leven, wring nieuwe kusten
aan hetzelfde water uit de wind in jouw zeil.

Het stapelt zich op tot aan de hoogste leisteen
voor de val begint.

Alleen vandaag kan ik sterven.
Ik zou om genade kunnen smeken
maar ben zelfredzaam tot op het bot.




© René Hillenaar

Geen opmerkingen:

Een reactie posten